Dorastałam w cieniu Biafry. Dorastałam słuchając historii „sprzed wojny” i „po wojnie”; jak gdyby wojna w jakiś sposób podzieliła wspomnienia mojej rodziny.
– mówi Chimamanda Ngozi Adichie. Jej Połówka żółtego słońca to hołd złożony pamięci o narodzie, który istniał niecałe trzy lata oraz próba zmierzenia się z rodzinnym spadkiem trudnych wspomnień.
Podróżowanie z Beniaminem to jedyna wydana u nas książka Martina Vopěnki. Mariusz Szczygieł pisze o niej na okładce, że to jedna z najpiękniejszych czeskich powieści. Niestety, po przeczytaniu jej nie mogę się z nim zgodzić. Z tego co wiem, Czechów stać na więcej.
Kultura na Widoku to akcja fundacji Legalna Kultura, która w tym roku trwa od 9 września do 8 października 2017. To już czwarta jej edycja. Dzięki akcji przez miesiąc otrzymujemy dostęp do ponad tysiąca tekstów kultury – filmów, książek, muzyki – za darmo lub w bardzo niskich cenach.
Zobaczcie, jakie perełki można tam znaleźć. Sporządziłam dla Was wybór najciekawszych książek dostępnych na stronie akcji Kultura na Widoku.
Ota Pavel, Śmierć pięknych saren. Jak spotkałem się z rybami – to książka, a w zasadzie dwie książki w jednym wydaniu, o których chcę Wam dziś opowiedzieć. O tym, co w nich znalazłam dla siebie i w jaki sposób odebrałam opowiadania Pavla, przefiltrowawszy je przez własną wrażliwość.
Jeśli czytaliście Śmierć pięknych saren i Jak spotkałem się z rybami, podzielcie się swoimi przemyśleniami. Chętnie je przeczytam. Może są podobne do moich? Jeśli nie znacie tych rodzinnych opowieści Oty Pavla, może zechcecie po nie sięgnąć i sprawdzić, co Wy w nich dostrzeżecie.
Na wstępie muszę powiedzieć, że bardzo cieszę się, że na początku 2017 roku książka Natalii Fiedorczuk Jak pokochać centra handlowe otrzymała Paszport Polityki. Dzięki tej nagrodzie o książce zrobiło się głośno i jest większe prawdopodobieństwo, że zamiast zginąć na półkach, dotrze ona do dużej liczby osób – zwłaszcza tych, które potrzebują lub powinny ją przeczytać. Kobiet, jak Lucyna Nowak, umęczonych i pogubionych w swoim macierzyństwie, oraz ich partnerów. Jak i do tej części polskiego społeczeństwa, której wydaje się, że psychiczne zmagania – zwłaszcza w tak „prostym” temacie, jak posiadanie dzieci – to fanaberie i wydziwianie.
