Na swojej niekończącej się liście książek do przeczytania mam kilka tytułów, które z wielką chęcią zaczęłabym czytać natychmiast, ale… to nie takie łatwe. Przede wszystkim dlatego, że są bardzo trudno dostępne. Zostały wydane (ewentualnie wznowione) tylko raz, bardzo dawno temu. Niełatwo je dostać w bibliotekach, a jeśli pojawiają się na portalach aukcyjnych, to ich ceny momentami przyprawiają o zawrót głowy (najwyższa kwota, jaką ktoś sobie zażyczył za pierwszą z niżej wymienionych książek, to 190 zł!).
Dlatego, drodzy Wydawcy, mam takie uprzejme pytanie: może zechcielibyście wznowić poniższe tytuły? Proszę 🙂
Oto trzy książki, na które mam największą chrapkę. Ta lista mogłaby być oczywiście dłuższa, ale postanowiłam ograniczyć ją do trzech pozycji – w końcu tylko tyle jest miejsc na podium 😉
Próba kwasu w elektrycznej oranżadzie, Tom Wolfe
Próba kwasu w elektrycznej oranżadzie, wydana po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych w 1968 roku, to najczęściej przywoływany tytuł, gdy mowa o początkach tzw. Nowego Dziennikarstwa (sam termin został zresztą zaproponowany przez Wolfe’a). Jego przedstawicielami byli m.in. Truman Capote (Z zimną krwią), czy Hunter S. Thompson (Hell’s Angels: Anioły piekieł). Fabuła zamiast suchych faktów, emocje i uczucia, autentyczne dialogi – czyli historie prawdziwych wydarzeń, opowiedziane tak, by czytało się je jak najbardziej wciągające powieści.
Próba kwasu w elektrycznej oranżadzie to relacja z napędzanej kwasem i innymi narkotykami podróży Kena Kesseya i jego hippisowskiej grupy, Merry Pranksters, przez Amerykę. Obraz pokolenia bitników, rodzącej się kontrkultury, rosnącej popularności Kesseya oraz psychodelicznych eksperymentów lat 60.
Jedyne polskie wydanie: 1995, Iskry, przeł. Richard Bialy i Tomasz Tłuczkiewicz.
Sześćdziesiąt opowiadań, Dino Buzzati
Wydawnictwo Czuły Barbarzyńca, działające niegdyś jako Świat Literacki, wypuściło w 2006 roku polską wersję (w przekładzie kilku tłumaczy) Sześćdziesięciu opowiadań Dino Buzzatiego z 1958 roku. Wznowień nie było, a szkoda, bo proza Buzzatiego jest wysoko ceniona, a mnie serce zawsze szybciej bije, jeśli dodatkowo wśród zachwytów pojawiają się wzmianki o realizmie magicznym.
Mesjasze, György Spiró
Książka Węgra trafiła na moją listę zaraz po jej publikacji przez W.A.B w 2009 roku (przeł. Elżbieta Cygielska) oraz po tej recenzji w „Polityce”. Jej przeczytanie odkładałam, a obecnie dostanie jej graniczy z cudem.
Spiró, który w latach 80. dorobił się w naszym kraju miana „polakożercy” za Iksów, ukazujących w niekorzystnym świetle postać Wojciecha Bogusławskiego, legendarnego aktora i dramatopisarza, w Mesjaszach rozprawia się z Wielką Emigracją, mesjanizmem Mickiewicza, mitem Andrzeja Towiańskiego oraz Polski jako Chrystusa narodów. Inne od znanych nam interpretacji spojrzenie na wycinek polskiej historii.
*
Znasz to uczucie, kiedy masz ogromną ochotę, żeby przeczytać jakąś książkę, ale nigdzie nie można jej dostać? Jakie książki chciałabyś / chciałbyś, żeby wznowiono?