Ted Chiang pisze bardzo rzadko i jedynie opowiadania – w swoim życiu wydał ich dokładnie piętnaście. Za to aż połowa została nagrodzona, w tym niektóre kilkukrotnie. Lista jego nagród robi wrażenie: cztery Nagrody Locusa, cztery Nagrody Hugo, cztery Nebule… Chiang opublikował tylko jeden zbiór swoich opowiadań, pod tytułem Historia twojego życia.
Tej książki nie można nie zauważyć na półce. Wyrazista twarz Astrid Lindgren, neonowy róż i pomarańcz oraz nieszablonowy font przykuwają wzrok. Kątem oka zauważyłam tę książkę, i, wiedziona impulsem, wzięłam ją do domu. Moje dzieci lubią Emila ze Smalandii. Ja w dzieciństwie chętnie czytałam Pippi Pończoszankę oraz Dzieci z Bullerbyn. Jednak o życiu ich autorki nie wiedziałam właściwie nic. Pod wpływem tęsknego spojrzenia Astrid z okładki zdecydowałam się to zmienić. Poza tym, lubię książki graficznie dopracowane i estetycznie spójne. Pierwszy rzut oka do środka pozwolił mi stwierdzić, że ta książka taka właśnie jest.
„W Afganistanie dzieją się rzeczy, które dla was, ludzi Zachodu, są naprawdę trudne do wyobrażenia”
W 2009 roku ONZ ogłosiła Afganistan najgorszym i najbardziej niebezpiecznym miejscem do życia dla kobiet. Nie Somalię, nie Koreę Północną, tylko właśnie Afganistan. Czytając książkę Jenny Nordberg, łatwo się zorientować, dlaczego.
Czy wiecie, czym jest slow reading? Tak / nie? A słyszeliście o slow food? Na pewno. Slow food to idea delektowania się jedzeniem bez pośpiechu. To myślenie nad tym, czym się karmimy i świadome dokonywanie wyboru. Jedzenie mniejszych ilości, ale uważnie – i lepszej jakości. Niechodzenie na skróty w naszych żywieniowych wyborach – przynajmniej nie zawsze. Niekiedy jest to dość czasochłonne, gdy zamiast byle jakiej sieciowej pizzy wybieramy zrobienie własnej w domu. Slow food to po prostu uważna konsumpcja, w myśl idei, że to, co jemy, wpływa na nasze zdrowie i samopoczucie, a jedzenie nie ma służyć tylko szybkiemu zaspokojeniu głodu, ale być wartościowym budulcem dla naszego ciała.
Czym jest slow reading? Analogiczną postawą w stosunku do literatury i tekstów, które czytamy. Świadomym wybieraniem pisanych treści i ich uważną konsumpcją. Oraz krytycznym podejściem do tego, czym karmimy swój mózg. Continue reading